Pech op reis tijdens reizen met kinderen.

Reizen met kinderen is één van de leukste dingen om te doen, althans dat vinden wij. Maar ook wij hebben weleens pech op reis. Het is niet altijd rozengeur en maneschijn, dat reizen met kinderen. In dit artikel de bloopers;

‘Pech op reis’

Ook leuk om te lezen:
–> Part |: Bloggers aan het woord: wat zijn de mooiste herinneringen aan een reis met kids??
–> Part ||: Bloggers aan het woord: de grootste stressmomenten tijdens reizen met de kids.

Zonder benzine in Cuba

Weet je wat zo leuk is aan Cuba, je kunt er uren rijden zonder toerist tegen te komen. Sterker nog, je kunt er hele stukken rijden zonder een dorp of mens tegen te komen. Je kunt er ook stukken rijden zonder benzinestation tegen te komen, zo blijkt.

Toen wij vertrokken uit onze accommodatie in Holguin gingen we gelijk op zoek naar een bank, we moesten namelijk tanken en hadden niet veel geld meer. De benzinetank heeft nog maar 2 streepjes benzine. In Holguin zijn we bij verschillende banken geweest, storing, storing, storing.
We kunnen niet pinnen.. We hebben nog 20 dollar, daarmee moeten we Santiago halen. Op naar het benzine station.. Geen geschikte brandstof aanwezig..

Dan maar doorrijden, twee streepjes is nog wel 100 km, dan moeten we toch een tankstation tegen komen!? Nog voordat we Holguin uit zijn, is er nog maar één streepje. We rijden door de bergen en gaan in zijn vrij naar beneden (ons ben zunig). Al gauw geen streepjes meer, midden in de bergen, met maar 20 dollar op zak.. We besluiten maar te vragen waar een tankstation is in plaats van door te rijden.
Met twee kids op de achterbank lijkt stilstaan in de brengen ons niet zo’n fijn idee. Gelukkig zijn de mensen weer allemaal erg behulpzaam in Cuba. De politie legt ons de weg uit naar het dichtstbijzijnde benzinestation. Staan we dan in the middle of nowhere en zoeken en zoeken.. Met lichte stress proberen we mee te zingen met Woezel en Pip, want Sam wil weten wat er aan de hand is.. Och niets hoor jongen, we zoeken gewoon een benzinestation, niets aan de hand..

En dan na uren (voor ons gevoel dan) vinden we er één.. Verkeerde brandstof… Grrrrr… En nu?! We besluiten de verkeerde brandstof in de auto te gooien van de 20 dollar die we hebben. Aangezien dit niet mag en ieder tankstation camera’s  heeft, helpt een vriendelijke boer ons. We verstoppen de auto achter zijn tractor en kiepen de brandstof erin. Pfoejjwww opluchting, we kunnen verder!

Camperpech in Australië

Onze camperreis naar Australië ging super, onze camper deed het prima. Tot de laatste dagen tenminste.
Onze rit van Harley Bay  naar Cairns werd er één met pech.
Als er rook uit je motorkap komt, weet je dat er iets niet goed is.  We laten de auto uitrollen en gaan snel de snelweg af.  Langs de kant van de weg bellen we de wegenwacht. In the middle of nowwhere, dus voordat er iemand kwam zou wel even kunnen duren.. Kleedje voor Sam neergelegd naast de camper, camper leeggehaald en alles ingepakt. En dan wachten, wachten, wachten langs de kant van de weg en dat duurde zo’n twee uur..

Toen kwam de takelwagen. Door de telefoon hadden ze gezegd dat de takelwagen eerst Valentino naar een huurauto zouden brengen.. Maar de meneer van de takelwagen wist van niets en het autoverhuurbedrijf was op 1,15 uur rijden enkele reis.. Inmiddels werd het al donker en we zagen hier niet zitten om nog eens 3 uur met Sam naast de snelweg te bivakkeren. We besloten dat we ons splitsen, kon Sam tenminste met een taxi mee naar een hotel en Val zou met de takelwagen meerijden om een nieuwe auto op te halen. Een abrupt afscheid van onze camper.

Gebeten worden door een hond

Saar is bang voor honden, heel bang voor honden. Tijdens ons weekend weg in Antwerpen hadden onze kids takken verstopt in een bos vlakbij ons hotel. Op de terugweg besloten de kids dat ze de takken mee wilden nemen. We liepen het park in en zo’n 200 meter van ons af staat een groepje mensen met kleine hondjes eromheen. Ik zeg tegen Saar ‘er gebeurt echt niets, ik ben bij je en ik bescherm je’. Nog geen 2 seconden later rennen de honden op ons af en één zo’n #*\$&@€ beest (sorry!) bijt in Saars billen. Haar legging, haar rokje en haar billen zijn kapot. Maar erger nog, Saar is volledig in paniek. Het baasje zegt nog dat hij dat normaal nooit doet. Arme Saar!

Iets met tijdsverschil in Taipei

Op weg naar Indonesië hadden wij een tussenstop in Taipei. Zoals we altijd doen voor een stop-over leggen we het hotel van te voren vast. Dan hoeven we niet te zoeken, wel zo makkelijk. Aangekomen in het hostel in Taipei worden we wat vreemd aangekeken. Al snel blijkt dat we niet op de lijst van die dag staan. We halen het mailtje erbij… oeps! Waren we het tijdsverschil vergeten en de nachtvlucht vergeten. We vertrokken één dag eerder dan we aankwamen. Dus hadden we de kamer tot gister in plaats van vandaag. Dag geld! Gelukkig had het hostel nog een plekje voor ons. Voortaan checken we aankomstdatum van de vlucht een keertje extra!

Storm op zee in Australië

Heerlijk in Australië eilandhoppen langs de Whitsundayeilanden. Wat een schitterende stranden! Van Daydreameiland nemen we de boot naar Whitehaven. De boottocht was hels. De enige die cool bleef was Sammie! Zelfs de schippers vonden de zee erg ruig. We werden om de paar seconden gelanceerd. Vrijwel iedereen was aan het spugen, behalve Sammie! Heel vervelend, helemaal vervelend als je 10 weken zwanger bent. Die misselijkheid overleven we wel, maar alle klappen die we maakten op de golven konden toch nooit goed zijn voor de baby? Met klotsende oksels deden we heel wat schietgebedjes. De langste boottocht ever! En thank God is Saar nu een springlevende 4 jarige dame!