Op je vakantiebestemming al dromen over een volgende reis… Dat is raar toch? Ik betrap mezelf daar elke keer op. Het is niet dat ik niet geniet van het hier en nu… absoluut niet. Ik geniet met volle teugen. Op vakantie heb ik vaker juist de rust om te dromen, en dat gaat dan over wat ik het liefst doe: reizen! Tijdens onze week op Tenerife heb ik het boek “In China hebben ze ook luiers” van Josja Lavie meegenomen. Een boek vol verhalen over reizen met twee (jonge) kids.
Doen waar je van droomt!
Josja heeft “gewoon” gedaan waar ik zeer waarschijnlijk altijd alleen maar van blijf dromen. Je “pleuriszooi” bij elkaar rapen en zonder gedetailleerd plan op reis gaan. Samen met haar man en 2 dochters (een kleuter en een peuter). Zij hebben het lef en doen het gewoon. Als je het boek leest, blijkt het helemaal niet zo moeilijk te zijn. “Gewoon” je kinderen uitschrijven uit Nederland (dan krijg je geen gedoe met leerplicht), je huis verhuren, je baan opzeggen en gaan! Ik, als leerkracht, kan dit natuurlijk he-le-maal niet promoten… maar wat een mooie levenslessen geven Josja en Vin hun kinderen mee!
Op reis met kinderen
Josja neemt je in haar boek “In China hebben ze ook luiers” mee in hun avontuurlijke reis, die uiteindelijk 1,5 jaar duurt. Zowel de hoogtepunten als de dieptepunten deelt ze in haar boek. Van mooie witte stranden, dineren bij een chef-kok en als een beroemdheid over straat lopen in China… tot verschrikkelijke busreizen, zandvlooien, op piepschuim matrassen slapen, zoveel zweten dat niet alleen “de reuzel uit je reet loopt”, maar je ook nog eens rode bultjes krijgt en door het oog van de naald kruipen in Bali. “Je ken een hoop stront paars verruve maar het blijft een hoop stront” zouden ze in Rotterdam zeggen. Ik waardeer de eerlijkheid waarmee geschreven wordt enorm.
In China hebben ze ook luiers!
Het boek leest ontzettend lekker weg. Josja beschrijft de reis door o.a. Vietnam, China, Mongolië, Bali en Australië heel vlot. De hoogtepunten en dieptepunten volgen elkaar in rap tempo op waardoor je het wegleggen van het boek steeds uitstelt, je wilt verder lezen. Soms mis ik wat details in het boek. Zo ben ik namelijk erg benieuwd of de peuter niet een keer een heuse peuter-driftbui had (precies op het moment dat ze een mooie tempel bezochten of zo). Wat hun dagbudget was waarover geschreven wordt, hoeveel kleding ze mee hebben op reis en hoe/waar wordt dit eigenlijk gewassen? Misschien ben ik ook wel TE nieuwsgierig! De reisavonturen worden met humor beschreven, regelmatig heb ik een “ik-herken-dit-momentje” wat ook weer maakt dat het boek lekker weg leest.
Avonturen op reis
Wat ook mooi is aan dit boek is dat je leert over andere culturen en gewoonten. Dat de meeste mensen bijzonder gastvrij en behulpzaam zijn. Hoe groot de veerkracht is van mensen. Sommige dingen die ik lees in “In China hebben ze ook luiers” vind ik zo bizar dat ik het meteen moet delen met de rest van mijn gezin die op dat moment verzonken zijn in hele andere boeken. Om de 10 minuten stoor ik ze weer. Je leert dat de wereld aan je voeten ligt als je een beetje lef hebt. Ik heb door het lezen van dit boek een hoop inspiratie opgedaan. Ook mijn bucketlist is weer langer geworden. Waar blijft die Rotterdamse schop onder mijn hol?
Ook dit fijne boek lezen?
Het boek heeft 38 hoofdstukken verdeelt over 203 blz. In het boek staan af en toe mooie zwart- wit foto’s. Ik raad iedereen aan “In China hebben ze ook luiers” te lezen. Zeker als je van reizen met kids houdt. Ook leuk om iemand cadeau te geven of aan iemand te geven waarmee jij op reis wilt gaan (en zo het laatste zetje geven). Je bestelt het boek via Boekscout. Ook op bol.com kun je het boek bestellen.
Dit artikel is tot stand gekomen door middel van een samenwerking. Avonturen Sparen zal altijd een eerlijke mening weergeven.
Simone
Ik ben Simone (31) en heb een man, een zoon (7) en een dochter (4). Ik ben iemand die absoluut niet goed thuis kan zitten. Af en toe moet ik het van mezelf gewoon een dagje proberen omdat de kinderen natuurlijk ook moeten leren zichzelf te vermaken. Dat kunnen ze op zich wel alleen ben ik op zo’n dag druk bezig met… ja, waarmee eigenlijk? De fietsjes pakken, na 10 minuten willen ze toch weer steppen… de deur opendoen, de fietsjes weer terugzetten. Stoepkrijt zoeken, waar lag het ook alweer? De deur weer opendoen… Tussendoor probeer ik de rotzooi op te ruimen maar als ik net op zolder de was sta te vouwen gaat de deurbel alweer! En dus ga ik vaak met mijn kinderen op stap. Het scheelt ook dat onze kinderen genieten van avontuur buiten de deur en ik alle hoogseizoenvakanties vrij ben, genoeg tijd dus om er op uit te gaan! Wij wonen in Rotterdam en daar is altijd wel iets te doen. Met de Rotterdampas doen we regelmatig een ’tour de Rotterdam’ rondje. Bezienswaardigheden en activiteiten wissel ik graag af zodat het voor iedereen leuk blijft en ik hou van combi’s: even naar een museum, daarna lekker lunchen en afsluiten in de speeltuin. Ondanks dat ik ben geboren in Rotterdam, ik er woon en er werk kan ik niet zeggen dat ik Rotterdam op mijn duimpje ken. Al ligt dat waarschijnlijk meer aan mijn richtingsgevoel (of meer het gebrek eraan) want voor de to-do-tips met kids weet ik precies waar je heen moet, al heb ik zelf nog regelmatig mijn Google maps nodig.